Kerststal H. Antonius Abt Overasselt buiten

De Kerststallen in Overasselt

De kerststal in de kerk van Overasselt

Over deze kerststal bestaat een mooi verhaal. Voor zover bekend is dit verhaal voor het eerst opgetekend in 1981 in het kerstnummer van Missiethuisfront, een Overasselts tijd­schrift dat verscheen tussen 1966 en 1983. Het verhaal is van de hand van meester Jacques Schlicher, oud-hoofd der school (1900-1982). Het speelt zich af in de tijd van pastoor Van Esch, pastoor van Overasselt van 1890 tot 1925. Hieronder een korte versie.

Jager Toon Peters was vier dagen voor kerst aan het jagen. Hij hoopte een paar haasjes of konijntjes te verschalken voor de burgemeester en voor de pastoor. Het was moeilijk deze keer vanwege het gure weer, waardoor de hazen en konijnen in hun holen bleven. Toen opeens spitste Pluto, zijn hond, de oren en stond doodstil. Toon keek rond, maar zag alleen een boer die spurrie aan het maaien was. Ineens schoot daar een haas dwars over het veld. Toon legde aan en schoot, pief-paf. Ineens een schreeuw en de boer viel tegen de vlakte. Toon spoedde zich naar de liggende man en zag met ontsteltenis dat het zijn vriend Jan was. “God in de hemel”, prevelde hij, “as ik ‘m mar nie dood­geschoten heb. Grote God help me, ik beloof … Ja, wa beloof ik? Ik beloof ’n nije grote kerststal vör in de kerk, as ie ‘r deur kömt”. Toon bracht zijn vriend naar het dichtstbijzijnde huis en daar werd de gewonde, die op meerdere plaatsen bloedde, verbonden. De dokter, “Graafsche Jan”, werd gewaarschuwd en die verwijderde enkele hagelkorrels uit het gewonde been. Alles bij elkaar viel het nogal mee. De dokter bracht Jan in zijn auto naar huis.

’s Middags bracht Toon hem daar een bezoek. De lust tot jagen was Toon inmiddels vergaan, al ging het nog zo goed met de gewonde. Na het zieken­bezoek ging hij naar de pastoor. Blijkbaar had Toon toch een haasje voor de pastoor want hij werd op royale wijze betaald. Toen ze een sigaar aan het roken waren zei Toon ineens: “Pastoor, dieje kerststal die wij in de kerk hebbe is ok niks biezonders, viende gij ok nie?” Al was de pastoor het er mee eens, hij verwonderde zich wel over Toons opmerking en vroeg naar de bedoeling ervan.

“Nou, mijnheer pastoor”, zei Toon nu op zijn hooghollands, “ik wil de kerk een nieuwe, prachtige kerststal geven”. Pastoor van Esch wist niet wat hij hoorde, maar raakte er al gauw van over­tuigd dat Toon meende wat hij zei. De pastoor wist dat de jezuïeten in Nijmegen voor hun kerk een nieuwe kerststal hadden aangeschaft. Hun oude kerststal was dus overbodig en te koop. Dat was een kans! Daags erna fietste Toon naar de stad en belde aan bij het klooster. ’t Was zoals de pastoor had gezegd: de kerststal was te koop. Over de prijs werden ze het snel eens en de volgende dag haalde Jupkes Jan, de vrachtrijder van Overasselt, de stal met de beelden op. De pastoor bracht de oude beelden met hulp van Hend de koster weer naar de zolder en zodra de nieuwe kerststal was gearriveerd werd hij, één dag voor kerst, in de kerk geplaatst.

Tijdens de kerstpreek wees een dankbare herder erop dat een van zijn “schapen” de vorstelijke nieuwe stal, compleet met herders en schapen, geschonken had. Het “schaap” kreeg er een kleur van, maar dat heeft niemand opgemerkt.

De kerststal buiten de kerk

In december 2015 is in de kerk van Overasselt de tentoonstelling Kerststallen met een verhaal gehouden. Deze tentoonstelling van honderd kerststallen, waarbij achter elke stal een verhaal te lezen was, trok de belangstelling van maar liefst zeshonderd bezoekers.

Na aftrek van de onkosten voor de tentoonstelling was er nog geld over van de giften die door de bezoekers in de diverse spaarpotten zijn gedaan. Hiervan is in het voorjaar van 2016 op initiatief van de toenmalige voorzitter een ‘buiten­kerststal’ aangeschaft, bestaande uit een stal met diverse beelden.

De kerstgroep – oorspronkelijk afkomstig uit een Duits tuincentrum en in 2006 in Maastricht gekocht – was eigendom van een beeldenliefhebber uit Moordrecht (Zuid-Hol­land), die de stal elk jaar op de dijk aan de Hollandse IJssel zette. De school­kinderen van Moordrecht kwamen deze kerststal daar bewonderen en hoorden er het verhaal over de geboorte van Christus. Bij de aanschaf ontbrak de herder, die volgens de vorige eigenaar ‘druk aan het werk’ was. Sinds 2016 staat de kerstgroep rond kerst bij de kerk van Overasselt. In de jaren daarna zijn nog een herder en een schaap toegevoegd.

Een aantal van de beelden is door Jan Dinnissen, Gerrit Janssen en Fons Smul­ders gerestaureerd.

 

Contactraad H. Antonius Abt

Bisdom van 's-Hertogenbosch

Kerstboodschap 2025

Vredevorst in deze tijd van polarisatie navolgen

Beste broeders, beste zusters,

Een dag na de inauguratie van president Trump, in januari van dit jaar, vond in de National Cathedral van Washington een interreligieuze gebedsdienst plaats. De meditatie werd verzorgd door de episcopaalse bisschop Mariann Budde. Zij riep de aanwezige president op om te zoeken naar verbondenheid binnen de Amerikaanse samenleving. Zij vroeg de president hartstochtelijk om barmhartigheid voor migranten en andere kwetsbare minderheden. Maar de president rea’ geerde na afloop bot en vol irritatie. Het toont de scherpe polarisatie binnen de Amerikaanse samenleving.

Afgelopen september werd in de Verenigde Staten de conservatieve activist Charlie Kirk door een jonge schutter vermoord. Een vader van 31 gedood door een jongeman van 22. Terwijl de weduwe tijdens de herdenkingsdienst sprak over vergeving voor de moordenaar van haar man, sprak de president grimmige woorden. Openlijk uitte hij zijn haat voor zijn politieke opponenten.

Politiek geweld hoort helaas bij de Amerikaanse cultuur. lk denk aan de moorden op bekende presidenten als Abraham Lincoln en John F. Kennedy. Maar ook op Martin Luther King en vele naamlozen. Er zijn in de VS meer dan 350 miljoen wapens onder de bevolking. De kans op geweld onder burgers wordt daarmee natuurlijk aanzienlijk. De scherpe politieke tegenstellingen leiden steeds meer tot maatschappelijke ontwrichting. De meest sombere waarnemers speculeren zelfs over een mogelijke burgeroorlog. Een verantwoordelijke president zou zich geroepen weten om verbindende woorden te spreken. Maar de huidige machthebber in Washington gooit liever olie op het vuur dan op de golven.

Onbehagen in Nederland en de wereld

Op dit moment zien wij in veel landen de opkomst van nationalistische en populistische partijen. Veel burgers voelen zich onbegrepen en ongehoord. Verlies van perspectief leidt gemakkelijk tot cynisme. Mensen kunnen zich snel slachtoffer voeten. ln die context worden er zondebokken gezocht om de onvrede op af te reageren. In ons eigen land leeft ook breed bovengrondse en ondergrondse onvrede.

Gelukkig is de situatie in ons goede vaderland minder dramatisch dan in de Verenigde Staten. Maar ook hier is gebrek aan harmonie. Bij de recente verkiezingen voor een nieuwe Tweede Kamer kwam dat pijnlijk aan het licht. Niet zelden wordt op de persoon gespeeld en niet op debat. Niet argumenteren, maar schelden wordt dan het parool. Er leven zorgen over migratie, het grote gebrek aan woningen en het klimaat. Mensen dreigen zich meer en meer op te stuiten in hun eigen bubbel.

De sociale onvrede en onzekerheid worden natuurlijk ook gevoed door het voortgaande geweld in het Heilig Land en Oekraïne en de Russische ondermijning in Europese landen. In Oekraïne voeren twee orthodoxe landen een wrede oorlog. Met honderdduizenden gewonden en doden als gevolg. ln Israël werden door Hamas 1200 mensen gedood en 250 gijzelaars gemaakt. En het bewind in Jeruzalem staat met religieus fanatisme disproportioneel terug.

Geloof kan het mooiste, zoals naastenliefde en dienstbaarheid, in mensen naar boven halen. Maar opnieuw wordt duidelijk dat geloof mensen ook agressief kan maken.

Wellevendheid

Broeders en zusters,

Schelden, het respectloos benaderen van de naaste is niet onschuldig. Het heeft gevolgen voor het weefsel van onze samenleving. Steeds fellere standpunten kunnen op den duur onze maatschappij ontwrichten. Maar platheid en lompheid zijn geen natuurverschijnselen. Wij kunnen ook voor andere omgangsvormen kiezen. Voor een samenleving is het uitermate belangrijk om je in een ander te verplaatsen. Oefenen in het inleven in de ander maakt onze maatschappij rijker.

Een aantal jaren geleden heb ik gesproken over het belang van hoffelijkheid. Dat woord klinkt sommigen van u misschien wat plechtig en zelfs ouderwets in de oren. Maar eigenlijk is het een prachtige houding. Hoffelijkheid in de omgang met elkaar kan onze samenleving verrijken. Grofheid en stompheid zijn besmettelijk maar vriendelijkheid en wellevendheid kunnen dat ook zijn. De ene glimlach roept de andere op. Een kleine daad van goedheid kan een ander gelukkig maken.

Christus als centrum van ons leven

Niet weinig mensen hebben behoefte aan een bezield verband. Juist in een cultuur waarin veten afscheid hebben genomen van kerk en geloof. Maar er lijkt een verandering van de culturele wind op te treden. Jonge mensen zoeken naar zin en samenhang voor hun leven. Met name in de grote steden binnen ons bisdom melden zich jongeren bij onze parochies. Zij zoeken naar antwoord op de grote vragen van ons bestaan. De vraag naar zin, maar ook de vragen rond tij- den en dood. Een aantal van hen vindt bij Jezus en zijn evangelie oriëntatie voor hun leven. Christus vormt het centrum van ons leven. ln Hem toont God zich aan ons. De Zoon vormt het liefdevolle gelaat van de Vader. Hij brengt een boodschap van liefde, vrede en verzoening. Als aan het einde van zijn leven het net zich rondom Jezus sluit, is er geen leger dat Hem komt verdedigen. Hij sterft geweldloos en bidt om vergeving voor zijn vervolgers. In een wereld vot van verdeeldheid, haat en polarisatie houdt Jezus ons mildheid en vergevende liefde voor.

De Vredevorst navolgen

Beste broeders en zusters, Christus is voor ons de Weg, de Waarheid en het Leven (Johannes 14,6). leder mens heeft de opdracht om deze waarheid te zoeken. Maar tegelijkertijd kan dat alleen in volle vrijheid en zonder enige dwang. Voor de nabije toekomst lijkt het mij uitermate belangrijk te streven naar gematigdheid en zelfbeheersing. Laten wij wellevend omgaan met alle mensen met wie wij samenleven. A[[e mensen zijn immers, naar Bijbels besef, schepselen van God. leder mens is ge- schapen naar Gods beeld en gelijkenis. Wie het schepsel schendt, schendt ook de Schepper.

Binnenkort vieren wij opnieuw de geboorte van Christus. Onze huizen worden versierd, eten en drinken worden in huis gehaald. Hopelijk wilt u ook Christus in uw leven verwelkomen. Als fundament en ats gids voor ons leven. Hij wordt de zon der gerechtigheid genoemd. Hij is de Immanuel: God met ons. Wij noemen Hem ook onze Vredevorst. Hij wordt geboren als een dakloze vluchteling. Bij zijn geboorte was er voor Hem geen plek in de herberg. En kort na zijn geboorte moet Hij met Maria en Jozef vluchten naar Egypte. Zo toont God ons zijn liefde voor de kleinen en de kwetsbaren. Op weg naar het Kerstfeest bidden wij dat Christus ons atten mag inspireren. Laten wij juist in deze tijd Hem zichtbaar maken in ons eigen gedrag.

Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worde.

Vanuit die belofte wens ik u alten een zalig en gezegend Kerstfeest.

Mgr. Dr.Gerard de Korte

Bisschop van ‘s-Hertogenbosch

dekentjes

Dekentjes voor de Weegbree

Sinds ongeveer een half jaar zijn we op de maandagochtenden in het zaaltje van de Paschaliskerk met inmiddels ongeveer 15 dames zeer actief met brei- en haakwerkzaamheden. Behalve dat het supergezellig is met koffie en (soms) wat lekkers, mogen de resultaten er zijn. Op  24 november zijn we met een deel van de groep naar De Weegbree geweest om daar 16 (voor elke huiskamer 2) warme dekentjes te bezorgen. Binnenkort zullen de bewoners hiermee verrast worden in de vorm van sint-cadeautjes. Wat mooi om te zien dat er zo blij gereageerd wordt op onze kunstwerken, want dat zijn het geworden. Elke deken is uniek en heeft bovendien een ingewerkt hartmotief: “met liefde gemaakt”.

Maar de dames breien ook voor o.a. de Voedselbank (vooral mutsen, dassen en wanten),  en er komen inmiddels ook vragen van het Hospice en De Hagert voor de “lappendekentjes”. Hard werken dus, maar er is zoveel enthousiasme binnen de groep, zeker na het Weegbree bezoek waar we zo hartelijk ontvangen werden. Op de foto initiatiefnemers Lara en Els die aan Wendy de mooie dekens overhandigen.

Mocht u nog in het bezit zijn van wol die niet meer gebruikt wordt, u kunt deze elke maandag tussen 10 en 12 afgeven bij de Paschaliskerk, zij-ingang. Ook als u zin hebt om deel te nemen kunt u zich hier melden.

De breiclub.

Kerst

Christus straalt

Veel mensen ervaren duisternis in de wereld, door de oorlogen die (via de media) in onze huiskamers worden uitgevochten, door onduidelijkheid over het kabinetsbeleid, angst voor klimaatverandering of persoonlijk leed. Van de andere kant schitteren op veel plaatsen de lichtjes je tegemoet. Vooral in de winkelstraten, die druk bezocht worden voor alle decemberfeesten. En te midden daarvan maakte parochiaan Bas van den Heuvel een foto van het beeld van het Heilig Hart bij onze parochiekerk Antonius Abt Wijchen. Christus kijkt van een afstandje naar het winkelend publiek en als zij naar Hem opkijken zien ze hopelijk zijn uitstralende liefde, juist als het donker is.

Frits Hendriks

Welkom in de kerk beachflag

Pastorale column – Welkom in de kerk?

Goed nieuws! Het aantal katholieken neemt wereldwijd toe – ook in Europa, kopte het Katholiek Nieuwsblad. Generatie Z komt weer terug naar de Kerk, zou uit onderzoek blijken van KASKI en CBS. Onze bisschop spreekt er bij elke gelegenheid blij en lovend over. Welkom in de Kerk van de toekomst!

Ook in onze parochie zien we tieners en dertigers zich melden om gedoopt of gevormd te worden. Op 19 oktober mocht ik tijdens de zondagsmis in onze parochiekerk Mathijs Brugman (31) dopen en dat vond ik prachtig. Maar is dit een grote opwekking en een blijvende verandering? Of is dit de terugkeer van een heel klein gedeelte van de kinderen die wegens omstandigheden (corona, of de gedachte “Ik laat mijn kind niet dopen; als hij/zij oud genoeg is, kan-i altijd zelf nog kiezen.”) niet eerder zijn gedoopt of gevormd?

In de jaren zeventig zouden de ‘Jesus people’ het aanschijn van de aarde vernieuwen. Ziet u ze nog wel eens? Heb je er überhaupt ooit van gehoord? Het maakt eigenlijk ook niets uit. De toekomst van de Kerk hebben we niet in de hand. Het is onze taak om hier en nu als goede mensen te leven en daar hebben we onze handen al aan vol.

Hoe kunnen we vandaag Kerk zijn in onze parochie? De jongeren die het katholieke geloof weten te vinden lijken te houden van liturgie volgens het boekje en een duidelijke boodschap. Ze reizen liever wat verder naar een passende plek waar meer mensen samenkomen, dan dat ze in de eigen woonplaats naar de kerk gaan. Dat zijn geen zaken die in onze parochie een rijke traditie hebben. Ons parochiemotto is ‘Samen het verhaal van God en mensen ontdekken’, dat duidt op zoeken en tasten. En er zijn sporen van zelfbedachte liturgie op onze vele vierplekken, waar we zo lang mogelijk blijven samenkomen. Moeten die nieuwe katholieken zich daar maar aan aanpassen?

Tijdens de thema-avond ‘Staat de deur van de kerk open voor LHBTI+?’ zagen we dat veel jonge homoseksuelen moeite hebben om zich welkom te voelen in het geloof. Ze passen niet in het standaardplaatje. Ik denk dat veel kerkleiders zich gewoonweg niet kunnen voorstellen dat mensen én gelovig zijn net als zij én zich op seksueel gebied totaal anders voelen. Dan moet er wel iets mis zijn; nog los van de vraag naar zonde. Dat is overigens niet iets typisch voor het christendom, dat is voor elke mens moeilijk en zie je op meer plekken in onze samenleving: hoe kunnen asielzoekers mensen zijn zoals wij en er toch andere gewoonten op na houden?

Al deze ontwikkelingen stellen ons dezelfde vraag: Wat betekent het om mensen welkom te heten in onze parochie?

Frits Hendriks

 

Preek van de leek Helmer

Preek van de Leek

Op zondag 31 augustus was er een oecumenische viering in De Schakel bij gelegenheid van de opening van het nieuwe werkjaar van de werkgroep Vorming, Oecumene en Samenleving (VOS). Tijdens die viering is er traditiegetrouw een ‘Preek van de leek’. Dit jaar werd die gehouden door burgemeester Renske Helmer. De tekst van haar preek kunt u hier teruglezen. Het Blauwe Boekje kunt u ophalen in uw kerk of in de bibliotheek of digitaal raadplegen.
================

Preek van de Leek, oecumenische viering taakgroep VOS, 31 augustus 2025, De Schakel

Beste mensen,

De afgelopen weken speelde de preek met enige regelmaat door mijn hoofd. Tijdens mijn vakantie waar wandelen langs het strand en paardrijden een bijna dagelijkse bezigheid waren, lieten de ontwikkelingen in het land en in de wereld mij niet los. Heel eerlijk gezegd kan ik bijna geen woorden meer vinden voor alle gebeurtenissen. Toch probeer ik u vandaag mee te nemen in mijn gedachten. En hoop ik u wat inspiratie en goede moed mee te kunnen geven. Want hoe ingewikkeld en zwaar de gebeurtenissen om ons heen ook zijn, wij kunnen en moeten als individuen proberen het verschil te blijven maken in onze eigen kring.

Mijn zorg gaat de laatste tijd vooral over onze democratie. Waar het niet mogen uitkomen voor je mening, voor wie je bent en dictatoriale leiders voorheen behoorden tot andere werelddelen dan het democratische westen, lijkt dit nu te schuiven. Democratisch gekozen leiders lijken zich te ontpoppen tot dictators die bang zijn voor de mening van een ander. Er vindt steeds minder een open gesprek plaats zoals wij dat gewend zijn in onze vrije wereld. Hoe kunnen in vrijheid gekozen leiders de vrijheid van anderen ontnemen?

Draaien vrije democratische verkiezingen dan uiteindelijk de democratie zelf de nek om? En spelen de vele, tegenwoordig tweewekelijkse peilingen een rol bij de instabiliteit van het huidige landsbestuur?

Politici zijn mensen die een oplossing zoeken voor een probleem. Vaak constateert men eenzelfde probleem maar ziet men een andere oplossing.

Vanuit een eigen visie op de maatschappij en samenleving.

In een gezonde democratie worden die oplossingen onderbouwd aan kiezers voorgelegd. Gaat men het debat erover aan en uiteindelijk stemt men erover en telt een meerderheid. Maar wat als je te maken krijgt met politici die niet meer naar elkaar luisteren, maar vooral hun zin willen doordrijven? Die anderen de schuld geven van wat ze zelf niet voor elkaar krijgen. Wat als het voor politici makkelijker is om verkiezingen uit te schrijven dan de verantwoordelijkheid te nemen om te besturen?

Ik weet niet hoe u hiernaar kijkt, maar ik vraag me af: hoe blijven we scherp op onze democratische rechtsstaat? Of met de woorden van Minister van Staat dhr Tjeenk- Willink te spreken: Democratie leidt niet altijd automatisch tot het beste resultaat. Maar het is wel de beste weg om tot een resultaat te komen.

Daarnaast gaan mijn zorgen ook over de toename van agressie en de afname van respect in onze samenleving.

We leven in een tijd waarin we steeds meer geconfronteerd worden met beelden van geweld en agressie. Op veel plaatsen woeden bloedige oorlogen. In eigen land zien we dat zelfs het werk van hulpverleners steeds vaker gepaard gaat met vijandigheid. Helaas werden we deze week ook in Wijchen geconfronteerd met geweld. Op twee plaatsen werden in de nacht panden beschoten. Om eigenaren of bewoners schrik aan te jagen. Ongehoord en een drama niet alleen voor de directe slachtoffers. Het geeft ook gevoelens van onveiligheid aan omwonenden en zelfs aan inwoners verder er vandaan. Hier speelt ook een rol dat heftige beelden, gedeeld door particulieren en media, een grotere impact hebben dan een bericht met foto in de krant. De vraag is wat mensen willen bereiken met het delen van zulke beelden? Waarom dit niet overlaten aan de politie op het moment dat het nodig is voor de opsporing? En het is zelfs zover dat sommige mensen anderen niet meer durven aan te spreken op hun gedrag. Ook al gaat het om zoiets als het weggooien van afval.

Het gebrek aan respect merk ik ook regelmatig in de woordkeuze van mensen. Steeds vaker is het net op ’t randje wat mensen zeggen. Het is dan niet verboden of strafbaar om zoiets te zeggen, maar het draagt ook zeker niet bij aan een respectvolle samenleving.

En hoe kunnen we van medemensen verwachten dat ze fatsoenlijk met elkaar omgaan als politici en landsbestuurders, onze leiders, dat al niet doen.

Deze realiteit dwingt ons stil te staan bij de vraag: wat kunnen wij in onze eigen omgeving doen om saamhorigheid en leefbaarheid te behouden? Ik dank de taakgroep VOS – Vorming, Oecumene en Samenleving – voor de uitnodiging om het hier vandaag met u over te hebben.

Dit jaar vierden we in gemeente Wijchen en heel Nederland 80 jaar vrijheid. Een veel uitgesproken zin was: ‘Dit nooit meer’. Maar wat bedoelen we eigenlijk met die woorden?

Nooit meer oorlog in Nederland?

Nooit meer oorlog in Europa?

Nooit meer oorlog in de wereld?

Of bedoelen we de genocide die toen plaatsvond?

In de huidige wereldsituatie is het overduidelijk dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, maar een ideaal waar we ons elke dag voor moeten hardmaken. Nieuwe oorlogsslachtoffers vallen elke dag, op meerdere plekken in de wereld. Je kunt je afvragen wat we hebben geleerd van eerdere oorlogen. We zeggen nooit meer maar doen het steeds weer.

En wat als een van die oorlogen karaktertrekken krijgt van genocidaal geweld, zoals benoemd door het NIOD, ons Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies?

En wat als deze oorlog geleid wordt door het regime van een land waarvan het volk zelf het slachtoffer van weleer is?

Waar trek je een streep?

De verschrikkelijke berichten en beelden leiden tot emoties in ons eigen land, in onze gemeente. Zoals we hier bij elkaar zitten, wensen we ons vrede op aarde voor iedereen, ongeacht tot welk land of welk volk je behoort. Het is zo’n grote wens, bijna te groot voor de lokale samenleving. Maar we moeten ergens beginnen om werk te maken voor vrede en ‘dit nooit meer’. Laten we in ieder geval, in deze polariserende wereld, verschillen overbruggen, de overeenkomsten in elkaar zien en onze handen naar elkaar uitreiken.

Ter overdenking heb ik laatst een gedicht van Toon Tellegen voorgelezen aan de gemeenteraad. Dit gedicht vind ik voor vandaag ook passend:

Ik trok een streep;

Tot hier,

Nooit ga ik verder dan hier.

Toen ik verder ging

Trok ik een nieuwe streep, En nog een streep.

De zon scheen

En overal zag ik mensen,

Haastig en ernstig,

En iedereen trok een streep

Iedereen ging verder.”

Van de verschrikkelijke oorlogen waar ik het net over had, neem ik u graag mee naar de situatie dichter bij huis.

Wij, als burgers, hebben de kracht om verschil te maken. Niet door het negeren van de harde werkelijkheid, maar door er op een respectvolle en open wijze over in gesprek te gaan.

Ik merk met trots dat in onze gemeente de betrokkenheid – het écht kijken in elkaars ogen, het luisteren naar de ander – nog volop aanwezig is. Wij weten dat het juist de confrontatie met een tegenovergestelde mening is die ons kan helpen te groeien. Wij hebben de vaardigheid om verder te kijken dan de grenzen van ons eigen denken en zo samen te bouwen aan een toekomst waarin iedereen zich gehoord en gewaardeerd voelt. Ook als het gesprek soms lastig is.

Die saamhorigheid is kenmerkend voor ons Wijchenaren. Juist nu de polarisatie in de samenleving toeneemt moeten we de handen ineen blijven slaan. Ook onze gemeentelijke politiek is een uiting van verschillende kleuren. Men heeft verschillende ideeën en opvattingen, maar gaat hand in hand om te werken naar een nog betere en mooiere gemeente. Daar kunnen landelijke politici nog wat van leren. We zien te vaak, zeker op landelijk vlak, dat er keiharde beloftes worden gedaan wetende dat deze niet kunnen worden nagekomen. Dit zorgt ervoor dat het vertrouwen in de overheid afneemt. Als politici en bestuurders moeten we ons bewust zijn van hetgeen we uitstralen en zeggen.

We leven in een tijd waarin een gesprek met een andersdenkende al gauw leidt tot een wedstrijdje overtuigen. Terwijl juist een goed gesprek kan leiden tot nieuwe inzichten en begrip. Natuurlijk is het fijn om vooral bevestigd te worden in je eigen denken. Maar vergeet niet: we krijgen steun van de mensen die het met ons eens zijn, maar groeien door de gesprekken met mensen die het met ons oneens zijn.

Dus ga het gesprek aan buiten je eigen leefwereld, blijf nadenken en blijf verstandig.

Ik weet dat mensen zich zorgen maken over de polarisatie in de samenleving. De verslechterde omgangsvormen en verharding in het politieke en publieke debat. En dat men zich ergert aan uitingen die als extreem en radicaal worden ervaren. Die polarisatie ervaart men vaak overigens niet in eigen kring. Ook al kent ieder van ons wel iemand die ongefundeerd standpunten verkondigt, of met een standpunt mijlenver van je eigen denkbeelden afstaat.

Als dat zo is, dan is de veel besproken kloof in de samenleving minder diep en breed en wel degelijk overbrugbaar. Als we dat maar willen en eraan willen werken, als we maar met elkaar respectvol in gesprek willen in plaats van elkaar met name op social media de maat te nemen. Als bijna niemand die polarisatie wil, waarom is er dan zoveel aandacht voor onverzoenlijke schreeuwers en zelfbenoemde toetsenbordhelden?

Ik stel voor dat we ons, zoals we hier samen zijn, voornemen in gesprek te gaan en te blijven, zonder vooroordelen, met respect voor elkaar, voor onze mening uit te komen en te luisteren naar de mening van een ander, op zoek naar de overlap, naar waar we elkaar vinden, open, oprecht en niet bang voor die ander. Zodat we met zijn allen kunnen bouwen aan onze mooie Wijchense samenleving.

Beste mensen,

Er is een gezegde ‘Spreken is zilver, Zwijgen is goud’, maar ik denk dat er op dit moment veel te winnen is als we elkaar beter leren kennen. En daarom sluit ik af met de woorden, die ik wel eens vaker heb uitgesproken: Zwijgen is zilver, spreken met elkaar is goud!

Dank jullie wel.

Fietsbedevaart 2025

Pelgrims van hoop onderweg naar Kevelaer

Op dinsdag 26 augustus was er een bijzondere groep op bezoek in onze parochietuin. Pelgrims uit parochies in de buurt van de Kromme Rijn en West Betuwe pauzeerden bij de Mariagrot op hun fietsbedevaart naar Kevelaer. Een tocht van ruim 110 kilometer!

Op de foto zingen ze ‘Te Lourdes op de bergen’ bij onze prachtige Lourdesgrot.

De jaarlijkse bedevaart naar Kevelaer van onze eigen parochie (met de bus!) is dit jaar op zaterdag 6 september.

Blauw-Boekje-Activiteitenprogramma-2025-2026

Blauwe Boekje 2025-2026 is verschenen

Er is weer een nieuwe versie verschenen van het Blauw Boekje voor het seizoen 2025/2026. Het staat weer boordevol interessante activiteiten. Er zijn o.a. boeiende films, kunsttentoonstellingen, lezingen, gespreksgroepen, workshops en we zetten ook weer onze doorlopende leerlijn over kloosterspiritualiteit voort.
Het Blauw Boekje met het volledige programma is verkrijgbaar bij alle kerken, het parochiecentrum, de bibliotheek en verschillende buurthuizen. Het is ook te raadplegen via onze website.
doopschelp

Schrijver(ster) gezocht

Bij de doop in de Antonius Abt kerk te Wijchen ontvangen de ouders een doopschelp met daarop de naam (voornamen en achternaam) en de doopdatum geschreven. Voor het schrijven van deze schelpen zijn wij op zoek naar een vrijwilliger(ster) die deze schelpen voor ons kan beschrijven.

Voor meer informatie of aanmelden  kunt u  contact opnemen met Jeannette van Reijmersdal info@detwaalfapostelen.nl of 024 6412627.

Kapelberg Bergharen

Aanvangstijd Mariabedevaart Kapelberg Bergharen gewijzigd

De aanvangstijd van de jaarlijkse Maas en Waalse Mariabedevaart op de Kapelberg, 17 augustus a.s.,  in Bergharen is met ingang van dit jaar gewijzigd.

De bedevaart zal vanaf dit jaar niet, zoals gebruikelijk, in de middag plaatsvinden, maar al om 10.00 uur in de ochtend beginnen met een eucharistieviering.

De beslissing tot vervroeging is genomen in overleg met betrokkenen. De vroege start biedt deelnemers de gelegenheid om de bedevaart in de koelte van de ochtend te beleven en past beter bij de wensen van veel trouwe bezoekers, waaronder ouderen en gezinnen met kinderen.

De Mariabedevaart naar de Kapelberg is een geliefde traditie in de regio Maas en Waal, waar gelovigen samenkomen voor gebed, bezinning en ontmoeting. De viering op de historische Kapelberg trekt jaarlijks honderden bezoekers.

Iedereen is van harte uitgenodigd om op zondag 17 augustus 2025 vanaf 10.00 uur deel te nemen aan deze bijzondere viering op deze unieke plek in het Land van Maas en Waal.

Voor meer informatie en foto’s, zie www.mariakapelbergharen.nl of de Facebookpagina.

Contact

Parochiecentrum
Oosterweg 4
6602 HD Wijchen
Telefoon: (024) 6412627
Email: info@detwaalfapostelen.nl

Openingstijden
Maandag t/m vrijdag tussen 9.00-12.00 uur.

Buiten de openingstijden is er alléén in dringende gevallen een pastor bereikbaar via alarmnummer (06) 13 93 43 68.

U kunt ook het contactformulier gebruiken.

Bankgegevens
Algemeen (o.a. Gebedsintenties):
NL70RABO0135464048

Kerkbalans:
NL65RABO0135463459

Kerkhofzaken:
NL66RABO0111670020