Na twee coronajaren kan het weer: groepsactiviteiten zoals onlangs op de diocesane ontmoetingsdag voor pastoraal werkenden. Dit jaar zijn we te gast bij de Norbertijnen in Heeswijk-Dinther, met een programma dat zich als vanzelf presenteert: met gastvrijheid, gebed, inhoud en ontmoeting.

Norbertijn Joost Jansen vertelt uitgebreid van zijn roeping en levensweg. Op een gegeven moment komt hij te spreken over burn-out in onze zo vaak vermoeide samenleving: ‘Ik ben dankbaar dat ik altijd ruimte heb gekregen om op mijn werk te reflecteren. Als ik dan zie hoe zovelen tegenwoordig worden opgeslokt door allerlei verplichtingen of alleen maar met zichzelf bezig zijn en niets willen weten van God, geloof of kerk dan maak ik me zorgen. Bijvoorbeeld: hoe kun je tegenslagen dragen als alles alleen om jou draait? Alleen maar meer consumeren, streven naar steeds betere prestaties en cijfers? Meditatievormen zoals mindfulness zijn op zich prima, maar vergeten “de ander”. Geloven leert mij dat ik opgenomen ben in een gemeenschap, ik sta er nooit alleen voor. Als je dan ook nog de hemel ontkent raak je bijna opgesloten in jezelf.’

Daarom begint Jansen binnenkort met het huis voor Lectio Divina: ‘Ik spreek veel mensen die de Bijbel maar lastig vinden voor alledaags gebruik. Met dit initiatief leggen we als het ware de alledaagse ervaringen naast de verhalen uit de Bijbel. Vervolgens vragen we ons af hoe we de juiste weg kunnen gaan, de juiste keuzes kunnen maken. Deze methode gaat uit van de gelijkwaardigheid van een ieder die meedoet.’ https://www.abdijvanberne.nl

Ondergetekende vertelt over zijn werk in De Twaalf Apostelen. Hoe wij als parochie in onze weerbarstige tijd staan. Dat we waarderen wat er is en stappen durven zetten die nodig zijn, om de katholieke geloofstraditie in en rondom Wijchen een meer eigentijds gezicht te kunnen geven. Over Apostelen 2.0, dienen, aandacht voor het platteland. Ik ben niet alleen: collega Lara vult mijn inbreng mooi aan.

Voordat de bisschop de actualiteiten met ons doorneemt vertelt geestelijk verzorger Frans Meurkens (werkzaam in een GGZ instelling) over mensen met een psychische aandoening die niet meer beter worden en na een kort opvangtraject in de wijk komen wonen: ‘Als werken aan genezing niet meer kan geven wij herstelondersteuning. Ik luister vooral en neem de tijd om de ander te zien hoe hij/zij is, om zoveel mogelijk menselijke waardigheid terug te kunnen geven.’

Pastoraal werker Jack Steeghs

Op 4 mei vinden er op vele plaatsen herdenkingsdiensten plaats en gaan onze gedachten uit naar de oorlogsslachtoffers van de Wereld Oorlog II. Maar ook naar al die slachtoffers die nog dagelijks omkomen door brut geweld en oorlogshandelingen vanaf 1945, alsmede naar de oorlogsslachtoffers die in de laatste maanden omgekomen zijn.

Bij velen van ons roept de dag van vandaag herinneringen op aan persoonlijke ervaringen en aan persoonlijk leed. Sinds de jaren 40-45 zijn de eerste dagen van mei niet meer te vergeten. Hoewel onze herdenking in het bijzonder uitgaat naar onze eigen mensen, betrekken wij daarin ook al degenen die in de verschrikkelijke en onmenselijke tijden van toen en nu hun leven moesten laten of daarvan nu nog geestelijk of lichamelijk de blijvende gevolgen ondervinden. Daarom gedenken wij de doden uit ons eigen verleden, tegelijkertijd onvermijdelijk in gedachten al degenen die vandaag de dag hun leven verliezen voor recht en vrijheid van hun medemensen.

Elk jaar wordt het aantal kleiner van hen die deze verschrikkingen zelf hebben meegemaakt. En toch wonen er in ons nog altijd 2,4 miljoen ouderen die de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt. Het gevaar bestaat dat 4 mei een formaliteit gaat worden, en 5 mei een vrije dag met een vaag-weten-waarom. We moeten ons realiseren dat de herdenking van 4 en 5 mei géén terugblikken mag zijn. De dood van de velen toen en van tegenwoordig, de gedachtenis aan hen nu, moet er telkens weer aan blijven herinneren dat het kwaad van haat en discriminatie nog altijd onder ons is.

Ons herdenken en bezinnen is onvolledig en niet eerlijk, indien wij daarbij tevens niet diegenen gedenken die nu op dit moment op allerlei manieren niet vrij zijn, die in concentratiekampen en gevangenissen zijn, die achtergesteld worden vanwege ras of geloof, die leven in een onaanvaardbare economische afhankelijkheid.
Zo zijn de 4e en 5e mei dagen, waarop we gezamenlijk stilstaan bij oorlog en vrede, vrijheid en onderdrukking, verantwoordelijkheid en democratie, menswaardigheid en respect.

Vrijheid vraagt onderlinge solidariteit want anders ie het een valse vrijheid. Moge deze dagen ons inspireren tot het voortzetten van de goede strijd tot er werkelijk vrede, vrijheid en gerechtigheid is voor allen die deze aarde bewonen.
Het lijkt zo vanzelfsprekend, zo logisch bijna in vrijheid te kunnen leven. de meesten onder ons zijn in vrijheid geboren en opgegroeid. Ze weten niet beter. Zij weten niet wat het betekent in onvrijheid te moeten leven. onderdrukt te worden en geen enkele kant meer op te kunnen. Daarom is het goed stil te staan op 4 en 5mei bij oorlog en vrede en dat wij vooral de vrede doorgeven aan elkaar.

Diaken Hennie Witsiers.

Het toepasselijke gedicht “Mijn Oorlog” van Meike Nooijen sluit hierbij aan.

Mijn oorlog speelt zich af in films.
Ik ken ze niet, de kampen, de treinen van angst.
De slachtoffers slechts toneelspelers.
Mijn oorlog staat gedrukt in dikke boeken.
Ik ken ze niet, de gruwelijke beelden van verdriet.
De doden zijn slechts cijfers.
Mijn oorlog.
Twee stille minuten, eens per jaar.
Ik ken hem niet.
Maar ik besef de angst
het leed van toen en nu.
Ik herdenk.

Ondersteuner gastgezinnen Oekraïense vluchtelingen

Wil jij je inzetten voor vluchtelingen uit Oekraïne? Meld je dan nu aan als vrijwilliger! Wij zoeken vrijwilligers die gastgezinnen kunnen ondersteunen.

Wat is je rol?

Je ondersteunt gastgezinnen die Oekraïense vluchtelingen opvangen. Dit doe je samen met een andere vrijwilliger. Je bent vraagbaak voor allerlei praktische zaken waar gastgezinnen tegenaan lopen en waar zij hulp bij kunnen gebruiken (administratieve zaken, dagelijks leven, de situatie in Oekraïne, etc). Je wordt ondersteund door een vrijwilligerscoördinator van het Leger des Heils en je ontvangt relevante trainingen. Je werkt samen met Takecarebnb, het Rode Kruis en/of  Vluchtelingenwerk die ook ondersteuning bieden aan de vluchtelingen. Na je eerste bezoek heb je vooral contact met de gastgezinnen via telefoon, mail of app. Je hebt een rol als ondersteuner, niet als hulpverlener.

Aanmelden

Wil je je aanmelden als gastgezin-ondersteuner? Klik hier voor meer informatie én meld je aan!

Op de website van het Bisdom van ‘s-Hertogenbosch is een nieuwe uitgave van de Bisdomnieuwsbrief verschenen. Deze kunt u raadplegen via deze link.

Dit jaar wordt de Vastenactie gehouden voor de inrichting van het gezondheidscentrum in Bonomo (Kameroen). Dit gezondheidscentrum zal bijdragen aan prenatale en verloskundige zorg, vaccinatieprogramma ’s, het malaria project en tandheelkundige zorg. De bouw van het gezondheidscentrum is in juni 2021 van start gegaan en staat bij het Casey ’s Home in Bomono. Dit gezondheidscentrum moet in het jaar 2022 ingericht gaan worden.

De parochiële werkgroep Vastenactie heeft besloten voor het jaar 2022 mee te werken aan dit project. Inmiddels heeft de Bisschoppelijke Vastenactie dit project goedgekeurd. Aan ons wordt een bijdrage van € 19.850,00 gevraagd. Om dit bedrag bijeen te krijgen zal van 3 april tot en met 24 april 2022 worden gecollecteerd.

Evenals voorgaande jaren zal het niet mogelijk zijn dat er in alle wijken / dorpen een huis-aan-huis-collecte gehouden kan worden, omdat er niet voldoende collectanten zijn. Indien er bij u niemand aan de deur komt, vragen wij u om uw bijdrage ten behoeve van de Vastenactie mee naar de kerk te brengen en deze te deponeren in de daarvoor bestemde collectebus. Ook kunt u uw bijdrage rechtstreeks storten op de bankrekening van de Vastenactie; IBAN NL21 INGB 0000 0058 50 onder vermelding van project nr. 401862.

Wij doen een dringend beroep aan eenieder om mee te doen. Wanneer het bedrag niet volledig bijeenkomt, kan een gedeelte niet ingericht worden. Dat kunnen wij ons niet permitteren.

Hartelijk dank voor uw medewerking,
de parochiële werkgroep Vastenactie.

In de Andreasgroep van Apostelen 2.0 wordt deze ochtend het verhaal van de verlamde man verteld en gespeeld (Marcus 2).

Het is zo druk in Kafarnaüm dat vier mensen de moeite nemen om de verlamde door een gat in het platte dak bij Jezus te brengen. Een verhaal over geloof, vertrouwen, ziek zijn en genezen (willen) worden: over de draagkracht van een gemeenschap.

Team Apostelen 2.0

Op de website van het Bisdom van ‘s-Hertogenbosch is een nieuwe uitgave van de Bisdomnieuwsbrief verschenen. Deze kunt u raadplegen via deze link.