Wijchen, woensdag 28 september 2022. Ongeveer honderd geïnteresseerden, vanuit de PKN, Parousia, de twaalf geloofsgemeenschappen in De Twaalf Apostelen en meerdere overige geïnteresseerden, bezochten zaal Sterrebosch en raakten in gesprek over prikkelende vragen zoals: waarom zou je geloven en op de kerk betrokken leven? En hoe kan dat in onze tijd eruit zien? In onderstaand filmpje wordt parochieadviseur Rudy de Kruijf kritisch bevraagd door Frank Bosman.

Graag nodigen wij u van harte uit voor onze nieuwste theaterproductie Zie de mens. De voorstelling wordt gebracht i.s.m. parochie De Twaalf Apostelen en PKN Gemeente Rivierenland Oost.

Datum: Zaterdag 22 oktober
Locatie: Wijkcentrum ‘t Achterom, Homberg 2535, Wijchen
Aanvang: 20:00 uur (Ontvangst vanaf 19:15 uur)
Toegang: Gratis. Vrije gift na afloop.
Aanmelden: Reserveer hier uw ticket of ga naar: wresinskicultuur.nl/aanmelden/

‘Zie de mens’
De Joseph Wresinski Cultuur Stichting is een multicultureel theatercollectief uit Zwolle. Het bestaat uit mensen die leven in kansarme en kwetsbare situaties, en theatermakers. Samen maken wij theater dat de werkelijkheid van armoede over het voetlicht brengt.

Zie de mens is een theatrale collage. Ze is geïnspireerd op autobiografische geschiedenissen uit het leven van mensen in kansarme en kwetsbare situaties. De makers van de voorstelling hebben hun eigen ervaring met armoede ingezet om u mee te nemen naar het leven aan de voet van de maatschappelijke ladder. Het is een leven waar veel over gezegd, gedacht en geschreven wordt door mensen die niet in armoede leven. De vraag is of dat een juist beeld geeft van wat mensen in armoede zelf denken en ervaren.

Zie de mens is een persoonlijk document waarmee wij onze kennis van armoede over het voetlicht brengen en oproepen tot solidariteit met allen die kansarm en kwetsbaar zijn. Op die manier hopen wij mensen te inspireren om samen te bouwen aan een inclusieve samenleving. Een samenleving waarin iedereen zich thuis en veilig voelt.

Enkele reacties van toeschouwers:
“Een heel sterke voorstelling. Bijzonder hoe de spelers een levensecht verhaal vertolken. Soms confronterend, dan weer kunstzinnig. Wat werd gezegd over de werkelijkheid van samenredzaamheid in plaats van (de illusie van) zelfredzaamheid is me bijgebleven. Evenals het belang van een thuis!”

“ZEER DE MOEITE WAARD, om verschillende redenen: de authenticiteit van de verhalen die door de “ervaringsdeskundigen” worden verteld; de fantastische tekstregie; het gedreven spel; de prachtige vormgeving.”

“Fantastische voorstelling!! Goed acteerwerk, creatief concept. En bovenal het thema Zie de mens. Een hartverscheurende oproep om in de systeemwereld ondergeschikt te maken aan de menselijke maat. Het is een rake voorstelling en heeft mij ook echt geraakt.”

Op de website van het Bisdom van ‘s-Hertogenbosch is een nieuwe uitgave van de Bisdomnieuwsbrief verschenen. Deze kunt u raadplegen via deze link.

Deze kreet hebt u misschien al gelezen in de plaatselijke media. Zoals ieder jaar vinden de blauwe activiteitenboekjes in no time hun weg naar de vele belangstellenden. Dit is inderdaad alweer de twaalfde editie, de tijd gaat snel. Zouden de reizen naar Taizé en Iona, en de musical van ds. Drost nu echt doorgaan? Corona volente, wij zullen het zien.

Natuurlijk staat er weer een serie schitterende films op het programma. Dat wordt weer genieten! Of luistert u liever naar een mooi concert? Ook de grote kwesties, waar onze samenleving in deze tijd voor staat, komen aan de orde. Op het moment dat ik dit stukje schrijf, is het buiten veertig graden! Hoezo, klimaatverandering?

Het armoedeprobleem is nog lang niet de wereld uit, ook in ons welvarende landje zitten nog veel mensen in de knel. En wat te denken over de toestanden in Ter Apel? Sommigen hebben er een uitgesproken mening over, en dat kan en mag (gelukkig!) in Nederland. Maar wij kunnen ook op 28 februari gaan luisteren naar wat ds. Oosterhoff  heeft te vertellen over het Nijmeegse Huis van Compassie.

Kortom: Kom op! Doe mee! Wij organiseren dit allemaal voor heel de streek, ongeacht levensovertuiging of achtergrond. Breng uw buurman, buurvrouw, nicht of neef mee, en laten we weer echt ervaren wat het betekent samen mens te zijn! Wij verwelkomen u heel graag weer als vanouds, met de koffiepot in de ene en de theepot in de andere hand. Wat zal het voor u zijn?

Klik hier om het Blauwe Boekje in PDF formaat te openen.

Namens de Taakgroep VOS,

Arna Bearda

Na twee coronajaren kan het weer: groepsactiviteiten zoals onlangs op de diocesane ontmoetingsdag voor pastoraal werkenden. Dit jaar zijn we te gast bij de Norbertijnen in Heeswijk-Dinther, met een programma dat zich als vanzelf presenteert: met gastvrijheid, gebed, inhoud en ontmoeting.

Norbertijn Joost Jansen vertelt uitgebreid van zijn roeping en levensweg. Op een gegeven moment komt hij te spreken over burn-out in onze zo vaak vermoeide samenleving: ‘Ik ben dankbaar dat ik altijd ruimte heb gekregen om op mijn werk te reflecteren. Als ik dan zie hoe zovelen tegenwoordig worden opgeslokt door allerlei verplichtingen of alleen maar met zichzelf bezig zijn en niets willen weten van God, geloof of kerk dan maak ik me zorgen. Bijvoorbeeld: hoe kun je tegenslagen dragen als alles alleen om jou draait? Alleen maar meer consumeren, streven naar steeds betere prestaties en cijfers? Meditatievormen zoals mindfulness zijn op zich prima, maar vergeten “de ander”. Geloven leert mij dat ik opgenomen ben in een gemeenschap, ik sta er nooit alleen voor. Als je dan ook nog de hemel ontkent raak je bijna opgesloten in jezelf.’

Daarom begint Jansen binnenkort met het huis voor Lectio Divina: ‘Ik spreek veel mensen die de Bijbel maar lastig vinden voor alledaags gebruik. Met dit initiatief leggen we als het ware de alledaagse ervaringen naast de verhalen uit de Bijbel. Vervolgens vragen we ons af hoe we de juiste weg kunnen gaan, de juiste keuzes kunnen maken. Deze methode gaat uit van de gelijkwaardigheid van een ieder die meedoet.’ https://www.abdijvanberne.nl

Ondergetekende vertelt over zijn werk in De Twaalf Apostelen. Hoe wij als parochie in onze weerbarstige tijd staan. Dat we waarderen wat er is en stappen durven zetten die nodig zijn, om de katholieke geloofstraditie in en rondom Wijchen een meer eigentijds gezicht te kunnen geven. Over Apostelen 2.0, dienen, aandacht voor het platteland. Ik ben niet alleen: collega Lara vult mijn inbreng mooi aan.

Voordat de bisschop de actualiteiten met ons doorneemt vertelt geestelijk verzorger Frans Meurkens (werkzaam in een GGZ instelling) over mensen met een psychische aandoening die niet meer beter worden en na een kort opvangtraject in de wijk komen wonen: ‘Als werken aan genezing niet meer kan geven wij herstelondersteuning. Ik luister vooral en neem de tijd om de ander te zien hoe hij/zij is, om zoveel mogelijk menselijke waardigheid terug te kunnen geven.’

Pastoraal werker Jack Steeghs

Op 4 mei vinden er op vele plaatsen herdenkingsdiensten plaats en gaan onze gedachten uit naar de oorlogsslachtoffers van de Wereld Oorlog II. Maar ook naar al die slachtoffers die nog dagelijks omkomen door brut geweld en oorlogshandelingen vanaf 1945, alsmede naar de oorlogsslachtoffers die in de laatste maanden omgekomen zijn.

Bij velen van ons roept de dag van vandaag herinneringen op aan persoonlijke ervaringen en aan persoonlijk leed. Sinds de jaren 40-45 zijn de eerste dagen van mei niet meer te vergeten. Hoewel onze herdenking in het bijzonder uitgaat naar onze eigen mensen, betrekken wij daarin ook al degenen die in de verschrikkelijke en onmenselijke tijden van toen en nu hun leven moesten laten of daarvan nu nog geestelijk of lichamelijk de blijvende gevolgen ondervinden. Daarom gedenken wij de doden uit ons eigen verleden, tegelijkertijd onvermijdelijk in gedachten al degenen die vandaag de dag hun leven verliezen voor recht en vrijheid van hun medemensen.

Elk jaar wordt het aantal kleiner van hen die deze verschrikkingen zelf hebben meegemaakt. En toch wonen er in ons nog altijd 2,4 miljoen ouderen die de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt. Het gevaar bestaat dat 4 mei een formaliteit gaat worden, en 5 mei een vrije dag met een vaag-weten-waarom. We moeten ons realiseren dat de herdenking van 4 en 5 mei géén terugblikken mag zijn. De dood van de velen toen en van tegenwoordig, de gedachtenis aan hen nu, moet er telkens weer aan blijven herinneren dat het kwaad van haat en discriminatie nog altijd onder ons is.

Ons herdenken en bezinnen is onvolledig en niet eerlijk, indien wij daarbij tevens niet diegenen gedenken die nu op dit moment op allerlei manieren niet vrij zijn, die in concentratiekampen en gevangenissen zijn, die achtergesteld worden vanwege ras of geloof, die leven in een onaanvaardbare economische afhankelijkheid.
Zo zijn de 4e en 5e mei dagen, waarop we gezamenlijk stilstaan bij oorlog en vrede, vrijheid en onderdrukking, verantwoordelijkheid en democratie, menswaardigheid en respect.

Vrijheid vraagt onderlinge solidariteit want anders ie het een valse vrijheid. Moge deze dagen ons inspireren tot het voortzetten van de goede strijd tot er werkelijk vrede, vrijheid en gerechtigheid is voor allen die deze aarde bewonen.
Het lijkt zo vanzelfsprekend, zo logisch bijna in vrijheid te kunnen leven. de meesten onder ons zijn in vrijheid geboren en opgegroeid. Ze weten niet beter. Zij weten niet wat het betekent in onvrijheid te moeten leven. onderdrukt te worden en geen enkele kant meer op te kunnen. Daarom is het goed stil te staan op 4 en 5mei bij oorlog en vrede en dat wij vooral de vrede doorgeven aan elkaar.

Diaken Hennie Witsiers.

Het toepasselijke gedicht “Mijn Oorlog” van Meike Nooijen sluit hierbij aan.

Mijn oorlog speelt zich af in films.
Ik ken ze niet, de kampen, de treinen van angst.
De slachtoffers slechts toneelspelers.
Mijn oorlog staat gedrukt in dikke boeken.
Ik ken ze niet, de gruwelijke beelden van verdriet.
De doden zijn slechts cijfers.
Mijn oorlog.
Twee stille minuten, eens per jaar.
Ik ken hem niet.
Maar ik besef de angst
het leed van toen en nu.
Ik herdenk.