Ook dit jaar is het weer mogelijk om tijdens de passieperiode stil te worden bij het lijdensverhaal van Jezus Christus. De Protestantse Gemeente Rivierenland Oost, de Evangelische Gemeente Parousia in Wijchen en de R.K. Parochie De Twaalf Apostelen organiseren samen het volgende programma.
Kruis in parochietuin
Het grote houten kruis wordt weer in de parochietuin opgesteld, om eenieder wekenlang de gelegenheid te geven toe te leven naar het sterven en de opstanding van Jezus Christus en stil te staan bij het verdriet, lijden, hoop en verwachting in de huidige wereld.
Op donderdag 3 april zal de opstelling geopend worden om 09.30 uur.
Tot en met tweede paasdag kan iedereen overdag bij het kruis een kaars aansteken, een wens of gedachte opschrijven en elkaar in alle rust ontmoeten.
Witte Donderdag op 17 april
Na de vieringen in de Schakel en de Antonius Abt zal het houten kruis in een stille tocht vanaf het kerkplein naar de Schakel worden gedragen. Tegen 20.00 uur zal de stoet zich opstellen en we zullen op tijd in de Schakel zijn om daar op een groot scherm en in een passende omgeving samen de tv-uitzending van The Passion uit Terneuzen te kunnen beleven.
Terwijl ik dit schrijf is de kersttijd net afgesloten. De versieringen zijn opgeruimd, de boom staat op het terras te wachten tot de grond genoeg ontdooid is om hem weer te kunnen planten. Het huis ziet er kaal en leeg uit. Vóór december was dit normaal en over een poosje is het dat ook weer. Maar nu, zo vlak na de overdaad van kerst, is het vooral even ongemakkelijk leeg.
Dat past bij het seizoen. In de winter is ook de natuur kaal en leeg. Nu is ook de tijd dat we dat tot ons kunnen laten door dringen. In het begin van de winter zijn we druk bezig met de voorbereidingen voor kerst. Dan staan we vooral stil bij het groeiende donker en de hoop dat met kerstmis het licht (of het Licht) weer komt. Een tijd vol drukte, muziek, gezelligheid, activiteiten.
Maar die tijd is nu voorbij. De dagen worden wel weer wat langer, maar het is nog steeds koud en guur. Dit is de tijd dat de stilte binnenkomt.
Dat is niet altijd makkelijk. Het is niet voor niets dat januari door veel mensen met depressieve klachten als de zwaarste maand wordt ervaren. Het klinkt zo mooi als we met kerst de hoop uitspreken dat we het licht mee mogen dragen door de komende maanden. Maar hoe doe je dat als je het huis nauwelijks uitkomt vanwege het slechte weer, de dagen donker en koud zijn en de tekenen van nieuw leven zich nog niet laten zien?
Toch biedt deze tijd van stilte en inkeer ook een kans. Een kans om de leegte even leeg te laten. Om geen goede voornemens maken voor allerlei activiteiten – en dus ook niet de daarbij horende druk en verwachtingen. Geen oordelen en meningen. Niet op zoek gaan naar schreeuwende opiniemakers op tv of andere media. Je niet laten meeslepen door wat allemaal ‘moet’. Je niet druk maken over wat anderen van je denken. Je niet druk maken over wat jij over anderen denkt. Nu even niet. Probeer het maar eens.
Gemakkelijk is dat niet. We zijn zo gewend om altijd bezig te zijn. Om overal iets van te vinden.
“Stilte gaat niet over stilte.
Stilte gaat over zwijgen. Als je zwijgt, wordt het stil.
Stilte is een gevolg van zwijgen en geen doel op zich.
In de stilte die volgt op het zwijgen kun je gaan opletten. En dan merk je hoe het licht kan vallen op dingen die eerst verborgen leken.” (Maria van Mierlo)
Ik hoop dat het me lukt deze winter om te leven naar deze woorden. Om dan met des te meer vreugde straks de nieuwe lente te begroeten.
Middenin de winternacht… zo gaat het verhaal… verschijnt er een ster boven het open veld. Een ster die de herders de weg wijst naar de plaats waar de mensenzoon geboren zal worden. In een stal. Geen veilige en hygiënische plaats voor een baby, een plaats waar vee wordt gehuisvest. De stal als plek bij uitstek voor allen wie door de ogen van veel mensen niet meetellen, mensen die geen enkele aanspraak kunnen maken op welk recht dan ook. Die stal is bij uitstek de plek waar God contact maakt met de mens. Midden onder ons. En het gebeurt ieder jaar weer met Kerstmis.
Er is ook een andere wereld. De wereld van de aandacht voor wie meetellen en meedoen. De wereld van de herberg. Altijd gezellig gevuld. Leuke muziek en geen glas hoeft lang leeg te blijven. Gokjes worden gewaagd. Geld mag rollen. Door niet al teveel pech in de jonge jaren hebben de bewoners uiteindelijk fatsoenlijk werk en onderdak gekregen. Daar mogen ze volop van genieten. Eigen verdiensten? Het goed hebben spreekt niet vanzelf en is voor velen een samenspel van genen, toeval, een portie geloof in eigen kunnen en geluk.
De stal is de wereld waar armoede geen naam mag hebben en gebrek met elkaar wordt gedragen. Waar families het noodlot niet zelden aan elkaar doorgeven, want ‘zij’ zijn niet te vertrouwen. Zij, dat zijn de mensen waar je je beter niet mee in kunt laten, zoveel hebben de bewoners van de stal inmiddels wel geleerd. Zij, dat zijn de mensen van de herberg. Voor de bewoners van de stal blijft de deur van de herberg voor altijd dicht. Zoveel is zeker. Maar klopt dat wel?
Soms breekt er licht door in de herberg. Soms zien de bewoners in elkaar iets van gemis en tekort. Soms ontstaan er zelfs gezamenlijke heldere inzichten, want… wordt er ieder jaar met Kerstmis niet een verhaal verteld dat al eeuwen meegaat? Een verhaal over het leven zelf. Over een eenvoudige familie die noodgedwongen op de vlucht slaat op zoek naar een plaats waar de moeder haar kind geboren kan laten worden. En dan blijkt er geen plaats in de herberg. Hoe is het mogelijk? Dat kan toch anders? Zullen we dan maar? Tastend en hopend naar die stal… Op weg naar het licht.
Pastoraal werker Jack Steeghs
Op 24 november is Apostelen 2.0 weer bijeen gekomen. De verschillende groepen zijn weer uiteen gegaan met een eigen programma waarbij het thema ‘verwachting’ centraal staat. Vol verwachting klopt ons hart … zal Sinterklaas wel of niet komen? Daarnaast gaan we de adventstijd in. Dit als voorbereiding op de komst van het kindje Jezus die we op aarde verwachten.
Bij de adventstijd steken we elke zondag gedurende vier weken lang één kaars in de adventskrans aan. We leren dat het begin van de adventstijd óók het begin van het kerkelijk nieuw jaar is. De adventsperiode is een tijd van bezinning. Het gaat over hoop, vrede, vreugde en liefde.
Elke gezin van de Apostelen 2.0 heeft een adventskalender gekregen om 24 dagen af te tellen tot aan Kerstmis. Elke zondag is het vlammetje van de adventskaas open te krassen zodat het licht geeft. Bij het laten branden van elke kaars, hoort een verhaal als voorbereiding op de geboorte van kindje Jezus. Daarnaast is er elke dag een doe-ding of een daad die je uit liefde kan doen voor een ander en onze planeet. Aan een aantal kinderen is gevraagd welke doe-ding of daad hen aanspreekt. Met welke gaan ze sowieso aan de slag? Op deze manier dragen zij hun steentje bij aan een betere wereld.
Bart en Karlijn zien het zitten om op zaterdag 14 december “de kraan op tijd dicht te draaien om zo geen water te verspillen”. Dit is een daad die makkelijk te doen is en ook goed voor het milieu is.
Cas vertelt dat hij op 16 december jarig is. De opdracht op die dag is: “ik doe niet mee aan plagen en pesten want daardoor maak ik iemand verdrietig”. Cas probeert sowieso anderen niet te plagen of te pesten. Oké soms met vrienden … maar dat is dan ook voor de lol. Op 16 december gaat hij zijn best doen om dan niet te plagen en te pesten. Hij schat in dat dit echt wel gaat lukken.
Jelmer kent een Chinese vriend. Op 9 december staat als doe-ding: “Ik wil graag leren ‘tot ziens’ te zeggen in een andere taal. Ik vraag dit aan iemand die van een ander land komt”. Jelmer wil graag weten hoe je dit in het Chinees zegt. Leuk om dit op 9 december na te vragen, geeft Jelmer aan.
Op 11 december is het doe-ding: “Ik breng eens een dag door zonder schermpjes (tablet, gsm..) en speel samen met mijn broertje/zusje of vriendjes een spelletje”. Jelmer en Cas zijn het er over eens dat dit een hele opgave is. Dat is haast niet mogelijk, zo vinden zij. Cas vertelt dat ze op school rekenopgaven op de laptop moeten maken. Alhoewel het ook wel mee valt, zegt Jelmer. Immers net op 11 december heeft hij een feestje en is hij pas later thuis. Dus dan kan hij toch niet op zijn telefoon of tablet. Daarmee is deze opdracht op die dag best te doen, al dus Jelmer.
“Een beetje vriendelijkheid is niet duur”. Wat ga jij zelf doen in de adventsperiode? Je kunt de kalender zelf ook bestellen via deze link. Kosten zijn € 4 per stuk.
Parochiecentrum
Oosterweg 4
6602 HD Wijchen
Telefoon: (024) 6412627
Email: info@detwaalfapostelen.nl
Openingstijden
Maandag t/m vrijdag tussen 9.00-12.00 uur.
Buiten de openingstijden is er alléén in dringende gevallen een pastor bereikbaar via alarmnummer (06) 13 93 43 68.
U kunt ook het contactformulier gebruiken.
Bankgegevens
Algemeen (o.a. Gebedsintenties):
NL70RABO0135464048
Kerkbalans:
NL65RABO0135463459
Kerkhofzaken:
NL66RABO0111670020
Parochie De Twaalf Apostelen is een parochie met twaalf geloofsgemeenschappen. Iedere geloofsgemeenschap heeft eigen kenmerken en eigen tradities. Juist door deze eigen kenmerken en tradities kunnen we aan alle gelovigen een plek bieden om thuis te zijn.
Parochiecentrum
Oosterweg 4
6602 HD Wijchen
Telefoon:
(024) 6412627
Email:
info@detwaalfapostelen.nl
Geopend en telefonisch bereikbaar op maandag t/m vrijdag van 9.00 tot 12.00 uur.
De contactgegevens van de geloofsgemeenschappen kunt u hier vinden.
Copyright: Parochie De Twaalf Apostelen
Website door: Webheld.nl